hayatta türlü türlü şeyden dolayı ciğerim soldu. kimi zaman olmayacak bir şeyi olmayacak bir şekilde sevmekten, kimi zaman sigaradan, kimi zaman hareketsizlikten, kimi zaman fazla hareketten.
on dokuz yaşında ilk defa ciğerim acele etmekten soluyor.
ilk defa ciğerim; acele edip, sevmekten, eğer acele etmezsem hiç sevilmeyeceğimden korkuyor. bir de soluyor.
sonra sinema salonunda film hakkında insanlarla tartışırken birden gözüm pörtlüyor ve kendim kendi ağzıma çok güzel bir yumruk yapıştırıyor. kendim yumruktan dolayı ağzından gelen kanı siliyor, "n'oluyor amk?" diyor. kendim yumruğunu ovalıyor, sinirden ağzı yüzü kaymış bir şekilde "Bİ DUR AMK Bİ DUR." diye bağırıyor.
kendimle kendim en sonunda birbirinden özür dileyip, acele etmemeye ve yurda gidip biraz uyumaya karar veriyor.
ben o esnada insanlarla film hakkında konuşuyorum ve kendimle kendim kapıdan çıkarken onlara el sallıyorum.
kendimi izlemek çok saçma, gelsenize.