Aşırı Dean Winchester ve Ramble on güzelliği içeren yazı.

Dört yıl öncesi, lisenin ikinci senesinin ilk zamanları. Benim için komik zamanlardı. Şimdi deli gibi sevdiğim şeylerin hiçbirinden haberim yoktu ve manyak gibi eğleniyordum. Kafa ağrım falan da yoktu. Sokağa çıkıp saçma sapan fotoğraflar çekiyor, uzun uzun yürüyüşler yapıyor; ve şimdi hayatımdan çıkmasını hiç istemediğim insanları daha tanımadığım için, kendi kendimle çılgın atıyordum.

O zamanlar Supernatural izlediğimiz ve "Abi süperler ya :DDDddDd:ddDDdDdd Hayata bak ya :DDDd:DDçDdD" dediğimiz zamanlardı. Dean Winchester'ın 67 model Chevy İmpala'sına ağız suyu akıttığımız, direk olarak Dean Winchester'a ağız suyu akıttığımız zamanlar. Güzeldi yani.

Sanırım o zamanlar dinlediğim şeyler benim için hiçbir şey ifade etmiyordu. Böyle bütün dangalak şarkıları bir kenara atıp, awesome yol arkadaşlarıyla yola devam etmek istiyordum. Keşfetmek istiyordum yani; ama müzik mucize gibi bir şeydi ve her şeydi de. BAYA BAYA HER ŞEYDİ. Keşfetmek için adım atmak gerekiyordu, ama eylül bizim oralarda soğuk geçiyordu ve ben oturduğum yeri yeni ısıtmıştım. O eylül, o adımı benim yerime Dean Winchester attı. Kendisine hayatımdan çıkmasını hiç istemediğim şarkılarım için, sevgilerimi gönderiyorum.

NEYSE.

Bilenler bilir. Dean Winchester'ın en sevdiği iki şarkı; Travelling Riverside Blues ve Ramble On. Bu iki şarkıyı da çok sevmeme rağmen Ramble On ilk dinlediğim günden beri benim için çok farklı bir şarkı.

Dünyada herkesin bir yol şarkısı varsa eğer, benimki dört yıldır Ramble On. Şehir merkezinden biraz uzak olan evime giderken hep bu şarkıyı dinledim, şehirden birazcık uzak olan liseme giderken hep bu şarkıyı dinledim. Antalya'ya batıdan girerken; güneş yüzüme çarpmasına rağmen yakmazken benim için çalan, hep bu şarkı oldu. Sabahın beşinde Kadıköy'ün ortasında arkadaşlarımı beklerken de bu çalıyordu. Allah sizi inandırsın, bazen bulaşık yıkarken bile çalıyor.

Ben her zaman yüzümde bir rüzgara ihtiyaç duydum. Ve yüzüme çarpmasına rağmen yakmayan bir güneşe. Rüzgar ve güneş olduğu zaman, ve yoldayken hep şu şarkıyı dinledim. Rüzgar, güneş, ve yollar yokken yine bu şarkıyı açıp o günlerimi hatırladım.

Bu her zaman böyle olacak. Diyeceğim o ki, bir yol şarkısı, insanın çok önemli bir parçasını oluşturuyor. Yol şarkılarınızı sevin.

Temsili Led Zeppelin - Ramble On


Not: Sanırım bu yazıyı bana yazdıran şey, evde yalnız kaldığım üç gün boyunca saatlerce Supernatural'ın eski sezonlarını izlemek.
Not 2: Hala Supernatural'ın beşinci sezondan sonrasını izlemedim. Ay lav ilk dört sezon ama özellikle ikinci sezon.
Not 3:  http://www.youtube.com/watch?v=v52COutHM2o
Not 4: Hatırlayan arkadaşlar bi' sırıttılar.
Not 5: YETER AMK.

Hoşça kalın.