Dört kollu insan köpek

Uzun süredir hasta olan ben, artık hasta olmaya üşendiğim için iyileştim; ama bence iyileşmedim. 

Geçen gün yolda yürürken bir çocuğun dört kolu var zannettim. 

LAN! NASI LO- derken, gözlerimi farkında olmadan açıp kapamışım. Çocuğun iki kolu var yani, açık ağzımızı kapatalım. 

Sonra, bir başka geçen gün, KÜÇÜK BİR ÇOCUĞU KÖPEK SANDIM.

Ama çocuğun köpekli çantası vardı, hak verin lan. 

VE DİĞER BİR GEÇEN GÜN, dersane çıkışında halsiz ve mecalsiz bir biçimde eve doğru yol alırken, bir sokak lambasını insan sanıp korktum, sonra da selam verdim. 

Iıı, yaklaşık iki dakika sonra da onun bir insan olmadığını anladım. 

Ve biraz önce, dolaptan su bardağı çıkarıp sürahiden bardağa su doldurdum ama suyu içmeye üşendiğim için bardağı masaya bırakıp gittim. 

Her şeye üşeniyorum canlarım. 

Sabahları erkenden kalkıp, yaklaşık yarım saat boyunca bütün gün yapacaklarımı düşünüp üşeniyorum. Sonra kalkıp yine üşeniyorum. Sadece yorganıma sarılmaya üşenmediğim bir dünyada yaşıyorum. 

Dışardakı dünyada ise, depremler oluyor, insanlar adaletsiz bir sistemin içinde kendine ait olan yeri bulmak için çırpınıyor, insanların üstüne bombalar düşüyor.

Ben de tanrının üşengeçliğini örnek alıp hiçbir sorunu çözmüyorum. 

Yani genel olarak şöyle bir şeyim diyebiliriz; 

Bu hayvanı seviyorum. 

Sizi ise daha çok seviyorum. 

Hadi allaa emanet.